Kadın Demek...

Görsel http://craziebeautiful.com/ dan alınmıştır.

Sevgili Sevdicann birkaç gün önce bana bu mimi gönderince yazıyı yazabileceğim en uygun ve rahat ana kadar beklemeye karar vermiştim çünkü "Kadın Demek" öyle kolayca anlatılabilecek bir olgu değildi benim için.

Bu yazıda ne kadınların doğurganlığından, ne zarafetinden, ne vicdanından ne de var olan bütün güzel sıfatları hak ettiğinden bahsetmek istemiyorum. Bu yazımda onlara tanınan hakların kıtlığından bahsetmek istiyorum. Tarihin çok çok eski günlerinden bu yana beceri kabiliyetleri ve narin yapıları dolayısıyla hep içeride tutulmuş, her şeyden alıkonulmuş ve bu konumlarına boyun eğmeleri istenmiş kadınlardan bahsetmeliyiz.
Virginia Woolf'un yazdığı Kendine Ait Bir Oda isimli kitapta gerçekler öylesine net bir şekilde önüme serilmişti ki işte tam o zaman neden mucitlerin, eski yazarların büyük çoğunluğunun, liderlerin ve daha birçok çeşitli meslek kolunun erkeklere ait olduğunu kavrayabilmiştim. Kadınlara ait bir oda hiç olmadı. Evlerde çalışma odaları, büyük kütüphaneler hep erkeklerin hizmetindeydi. Kadınlarsa tüm işlerini tüm ailenin kullandığı ortak odalarda yapmak mecburiyetindeydi.
Şimdi bir düşünelim; hangi ünlü erkek yazar doyurması, altını değiştirmesi, yıkaması ve ilgilenmesi gereken çocuklara sahip olsa o ünlü kitaplarını yazabilirdi? Ya da hangi mucit, bilim adamı günlerce, haftalarca, aylarca üzerinde çalışması gereken bir deneye konsantre olabilirdi?
Kadınlarımız hor görülüyorsa, dövülüyor, öldürülüyorsa bu işte hepimizin parmağı olduğunu unutmayalım. Erkekleri yetiştiren anneler, kızlarını okula göndermeyen anneler, yine kızlarını küçücük yaşta evlendiren anneler ve karşımızda inanılmaz bir kısır döngü. Çevremizde düzeltebileceğimize inandığımız her yanlışa müdahale etmeli ve bu döngüden çıkmalıyız aksi taktirde kadınların öldürüldüğü, dövüldüğü, tecavüze uğradığı onlarca haberle karşılaşmaya devam edeceğiz.

Dünyadaki tüm kadınlara sevgiyle...